Anne Albers, Nederlands kampioene longboardsurfen en ambassadeur voor natuurbehoud en duurzaamheid, vertelt haar verhaal
Dichtbij jezelf blijven
Anne Albers is iemand die aan alle kanten duurzaamheid ademt en uitstraalt. Zij heeft zowel een enorm grote passie voor het surfen als voor de natuur. Natuur, duurzaamheid en surfen lopen dan ook als drie rode draden – of groene in Anne’s geval – door haar leven. Anne is iemand die spontaan, energiek, passievol en openminded is. “Ik heb erg veel hobby’s en vind veel dingen leuk. En omdat ik daarnaast behoorlijk energiek en passievol ben moet ik oppassen dat ik mijzelf hierin niet verlies. Ik ben dan ook best kritisch en kieskeurig. In de zin dat ik heel goed weet waar ik mijn energie wel en niet in stop. Want ook al ben ik openminded, ik kies daarbij wel heel bewust mijn eigen pad door mijn hart te volgen. En dit is best een struggle voor mij omdat ik het van mezelf ergens ook best arrogant vind en mensen zich afgewezen kunnen voelen. Dit roept dan ook weleens de twijfel bij mij op of ik mij hierin niet anders zou moeten opstellen. Maar juist door echt mijn hart te volgen en deze keuzes wél te maken blijf ik dicht bij mijzelf. Want ik vind echt wel veel mensen en dingen leuk. Waardoor – als ik mijn grenzen niet goed bewaak – ik dan teveel op mij neem. Dus keuzes hierin voor mijzelf maken vind ik belangrijk omdat ik anders de focus verlies op datgene waar ik voor wil gaan en waar ik écht energie van krijg. Dat wil niet zeggen dat ik niet opensta voor nieuwe mensen en ervaringen; dit heb je bovendien ook nodig om verder te komen in het leven.”
Passie voor de natuur
“Als klein kind had ik al een grote passie voor de natuur. Mijn ouders namen mij van jongs af aan mee de natuur in. Ik was veel buiten, altijd aan het bewegen en aan het observeren hoe alles groeit en waar het vandaan komt. Zo ontstond er bij mij behalve een groot bewustzijn van ook een grote liefde voor de natuur. En daardoor voelde ik tegelijk een sterke drive om goed voor de natuur te zorgen. Op die leeftijd zag ik namelijk al hoe slecht we met de aarde omgaan. Dat is dan ook iets dat mij in mijn leven sterk drijft: het zo duurzaam mogelijk proberen te leven. Samen met de connectie met de natuur vind ik dat heel belangrijk. En natuur en duurzaamheid hangen natuurlijk ook met elkaar samen.”
Door het surfen is bij mij een sterke connectie met de oceaan, de surfsport zelf en de mensen daaromheen ontstaan.
Anne Albers
Passie voor het surfen
“Daarnaast heb ik een enorm grote passie voor het surfen. Ondanks dat ik al mijn hele leven in Wijk aan Zee woon ben ik dat pas vanaf mijn vijftiende veel gaan beoefenen. Surfen is namelijk niet de meest makkelijke sport. Door het surfen is bij mij een sterke connectie met de oceaan, de surfsport zelf en de mensen daaromheen ontstaan. Dat heeft mij echt gemaakt tot wie ik nu ben. Deze connectie is zodanig sterk dat ik daar ook continu mee wil doorgaan en verder in wil groeien. Om deze reden ben ik op hoog niveau gaan surfen en doe ik mee aan wedstrijden.”
Kiezen voor je passies
“Ik ben dus een echte doener maar ook wel een denker. Gelukkig werd binnen mijn HBO-opleiding, ‘Landscape and Environment Management,’ zowel theorie als praktijk gecombineerd. Ik denk dat een universitaire studie met alleen maar theorie mij totaal niet had gelegen. Ik moet namelijk écht iets praktisch doen. Daarbij geloof ik dat een combinatie van theorie en praktijk ook nodig is om met elkaar een verandering te kunnen maken; dat lukt niet met alleen maar theorie.”
“Ik wilde qua studie altijd al iets doen in de richting van natuur en duurzaamheid. Eigenlijk wilde ik eerst dierenarts worden, maar ik merkte al vrij snel dat toen op mijn vijftiende mijn liefde voor het surfen ontstond, dat dat niet helemaal samen ging met hard leren voor een studie. Doordat ik veel hobby’s heb als volleyballen, paardrijden en surfen was dat al niet echt te combineren met mijn vwo-opleiding. Daarbij had ik ook een moeilijk pakket met onder andere latijn en wiskunde B; ik moest er echt hard aan trekken. En ook al wist ik dat ik het kon, tegelijkertijd voelde ik hoe belangrijk het is om te kiezen voor mijn passies. Omdat ik daar erg veel energie van krijg. Uiteindelijk heb ik er toen voor gekozen om naar de havo te gaan.”
Studie op het gebied van natuurbehoud combineren met surfen
“Het was dan ook behoorlijk lastig om een studie te vinden die bij mij past. Want op het gebied van natuurbehoud en duurzaamheid is er niet zoveel. Meestal gaat het om studies in de richting van economie of communicatie. En ik wilde natuurlijk mijn studie kunnen combineren met het surfen, waardoor er niet zoveel studies overbleven. Uiteindelijk werd het dus ‘Landscape and Environment Management’ in Delft: een combinatie van bos- en natuurbeheer en de inrichting van de openbare ruimte. Waarbij zowel de praktijk als wetenschappelijke kennis belangrijk is. Dus voor mij was dat een topstudie. En qua blijven surfen tijdens mijn studie, tsja daar skipte ik dan weleens een les voor haha. Maar ik ben daar wel tactisch in en kan dan ook goed keuzes hierin maken. Hierdoor kan ik het voor mezelf op die manier vormgeven waardoor ik er én energie van krijg én tegelijkertijd toch mijn studiepunten kan halen.”
Natuur, duurzaamheid én surfen in één stage
“Ook in mijn keuze voor de stages die ik tijdens mijn studie heb gevolgd heb ik altijd de balans gezocht in zowel kunnen surfen als met mijn studie bezig zijn. Ik moest in ieder geval kunnen surfen tijdens mijn stage, dat was zo’n beetje mijn hoofdeis. Waarbij mijn ouders mij voor gek verklaarden of ik het allemaal wel op deze manier moest doen. Aan de ene kant maakt zoiets het dan lastig maar aan de andere kant ook juist weer heel makkelijk want er bleven daardoor ook niet zoveel stageplekken over, waardoor ik er maar tussen een paar kon kiezen. Daarbij geloofde ik er ook sterk in dat zo’n combinatie gewoon haalbaar zou moeten zijn.”
Marine Megafauna Foundation in Mozambique
“Ik heb uiteindelijk op twee toffe stageplekken gezeten. Eén daarvan was in Tofo in Mozambique. Bij de Marine Megafauna Foundation. Daar heb ik meegeholpen met het schrijven van een educatieprogramma voor de lokale bevolking. Ik woonde toen op het strand en kon elke dag voor en na mijn stage surfen. Dat was echt te gek. Ook heb ik in die tijd ontzettend leuke mensen leren kennen. En wat betreft de natuur; op kantoor zag je gewoon de bultrugwalvissen uit het water springen. In de weekenden ging ik dan duiken met walvishaaien en mantaroggen. Dat was echt de hemel op aarde. Van deze combinatie tussen kunnen surfen en iets kunnen bijdragen aan natuurbehoud en duurzaamheid krijg ik echt de meeste energie. In Tofo kwam dat allemaal heel mooi samen.”
Ondanks de eentonigheid, vormt wetenschappelijk onderzoek de basis om verder te kunnen handelen.
Anne Albers
Centre for Island Research and Environmental Observatory op Moorea
“De andere stageplek was in Frans-Polynesië bij het Centre for Island Research and Environmental Observatory. Ik hielp daar mee aan een onderzoek met betrekking tot de klimaatverandering. Hierbij onderzochten we hoe een bepaalde cyanobacterie reageert op temperatuurverschillen en verzuring van de oceaan. Dat was een pittig onderzoek en uiteindelijk ook niet helemaal mijn ding. Hoewel we veldwerk verrichten bestond dat werk voornamelijk uit het verzamelen van de cyanobacterie. Het was dus relatief veel data verzamelen en weinig werk in de praktijk. Dat maakte het ook best eentonig; op een gegeven moment was ik elke dag vier uur lang slakjes aan het tellen. Nou ik kan je vertellen: dat past niet echt bij mij. Maar op het bootje voor onderzoek elke keer de lagoon in was te gek. En Moorea is fantastisch. Er is daar zoveel mooie natuur en in de weekenden kon ik op de outer reefs in helder blauw water surfen. Het eiland bestaat uit groene bergen met een blauwe lagoon eromheen.. in één woord: fantastisch.
Naast mijn stage zorgde ik voor afwisseling door veel te gaan hardlopen en te gaan surfen. En ik heb een aantal mooie hikes gemaakt. Ik ben hoe dan ook erg dankbaar dat ik daar stage mocht lopen. Ondanks de eentonigheid was het ook echt wel tof om met zo’n onderzoek mee te kunnen kijken. Want wetenschappelijk onderzoek vormt natuurlijk de basis om van daaruit vervolgens weer te kunnen handelen.”
Het anders doen dan op de standaard manier
“Beide stageplekken zijn natuurlijk niet het meest voor de hand liggend en het is ook wel spannend om daar dan zo heen te gaan. Ik had bijvoorbeeld ook in Europa kunnen blijven en voor een veel makkelijker land kunnen kiezen. Want Mozambique is bijvoorbeeld wel één van de armste landen ter wereld. Maar het anders doen dan op de standaard manier past wel bij mij. Ik wilde gaan voor iets unieks. Bij Frans-Polynesië had ik wel mijn twijfels van: kan ik het wel zo’n pittig onderzoek? En daarbij ligt het helemaal aan de andere kant van de wereld. Maar ik dacht: ik ga gewoon en dan zie ik het wel.
Ik maak bij dat soort afwegingen soms heel gemakkelijk een beslissing en soms ook niet. Ik moet zeggen dat ik bijvoorbeeld heel lang heb zitten twijfelen of ik naar Frans-Polynesië of naar Costa Rica zou gaan. Qua stage-opdracht had ik denk ik liever in Costa Rica gezeten omdat ik daar in een Wildlife Center zou gaan werken. Maar uiteindelijk moest ik veel geld betalen om die stage daar te kunnen doen.
En bij Frans-Polynesië had ik wel zoiets van dat dat een plek is waar je anders nooit meer komt. Ik ben heel blij dat ik toen uiteindelijk voor Frans-Polynesië heb gekozen.”
Sibu Wildlife Sanctuary in Costa Rica
“In 2019 ben ik na mijn studie toen alsnog voor een paar maanden naar Costa Rica gegaan want ik wilde nog steeds in een Wildlife Center werken. Om ervaring op te doen in het werken met dieren die aangereden of geëlektrocuteerd zijn en die vervolgens weer een tweede leven in de natuur krijgen. Ik heb toen vrijwilligerswerk gedaan bij het Sibu Wildlife Sanctuary. Een te gekke ervaring en Costa Rica is echt een land naar mijn hart: zoveel natuur, zoveel goede surf en ook zo’n fijn klimaat waardoor ik de hele dag in mijn bikini kon lopen.”
Mijn droom is om in een groot team bij te kunnen dragen aan natuurbehoud en duurzaamheid.
Anne Albers
Wedstrijdsurfen en als team bijdragen aan natuurbehoud en duurzaamheid
“Daarnaast was het plan om na mijn afstuderen mij een paar jaar volledig te gaan focussen op het wedstrijdsurfen. Omdat ik inmiddels Nederlands kampioene longboarden was geworden en vervolgens toen met de wereldkampioenschappen heb meegedaan. Bovendien had ik doordat mijn studie was afgerond er alle tijd en ruimte voor. Ik wilde dan ook gaan kijken hoe ik mij daarin verder kon ontwikkelen. Helaas werden door het coronavirus verschillende wedstrijden geannuleerd en vielen die paar die wel doorgingen daardoor ook een beetje tegen. Dat maakte het wedstrijdsurfen erg lastig.
Ik besloot toen om mij te gaan richten op mijn andere droom en dat is om in een groot team bij te kunnen dragen aan natuurbehoud en duurzaamheid. Het solliciteren naar een baan op dat gebied ging echter moeizaam omdat ik nog niet veel werkervaring had. Dat moest ik dus eerst zien op te bouwen. Daarnaast wil ik naast mijn werk natuurlijk genoeg vrijheid overhouden zodat ik kan blijven surfen. Uiteindelijk kwam ik toen bij Vandebron terecht. Zij hebben de mooie duurzame missie om naar een klimmaatneutraal Nederland toe te werken. En daarnaast ook transparantie op de energiemarkt te creëren door klanten te laten zien waar energie precies vandaan komt en waar het geld van de klant naartoe gaat. Ik sta volledig achter zo’n missie en bij hun kon ik toen een baan krijgen als sales adviseur. Je leert daarbij veel over gespreksvoering, wat een tof leeraspect is, en ik kon daarnaast ook blijven trainen voor surfwedstrijden. Voor mij was dat dus de perfecte combinatie en de afgelopen maanden heb ik hier goed mijn draai in weten te vinden.”
Toekomstplannen
“Ondertussen wil ik verder blijven kijken hoe ik kan investeren in mijn toekomst en waar ik dan uiteindelijk in zou willen werken. En hoe ik in de tussentijd relevante werkervaring daarvoor kan opbouwen. Onlangs is daar Greenpeace uit voortgekomen. Ik ben altijd al fan geweest van deze organisatie doordat zij zich volledig richten op natuurbehoud en duurzaamheid en daarnaast ook écht acties uitvoeren. Ik geloof namelijk niet in alleen maar praten en lobbyen. Dus die actiekant spreekt mij erg aan. Bij Greenpeace help ik momenteel mee als vrijwilliger een natuurcampagne op te zetten gericht op het biodiversiteits- en stikstofprobleem. Dat bevalt erg goed en ik kan het prima combineren met het surfen en mijn werk bij Vandebron. Het is bovendien erg leuk om met een team meer aandacht te vragen voor deze problemen in de wereld. En om ervaring op te doen en te zien hoe zo’n organisatie in elkaar steekt. Daarbij hoop ik om op deze manier op termijn eventueel door te kunnen rollen naar een betaalde functie.
Hoewel werken in een meer ecologische richting mij ook erg aantrekt. Waarbij je veel meer op de natuur zelf zit. Zo lijkt het mij ook leuk om bijvoorbeeld boswachter of ecologisch adviseur te worden. Dus ik ben nog een beetje zoekend. Er zijn ook zoveel mogelijkheden wat het best lastig maakt. Ook ben ik er nog niet helemaal uit wat mij op dit gebied nou echt drijft. Juist vanwege het feit dat ik best kieskeurig ben wil ik er dan goed over nadenken waar ik dan wel en niet mijn energie in steek. En ook al voelt dit proces onrustig; ik probeer hier wel echt de tijd voor te nemen.
En daarnaast wil ik mij weer meer gaan focussen op het wedstrijdsurfen. Aankomend seizoen ga ik meedoen aan de Europese tour en ik wil proberen opnieuw Nederlands kampioen te worden. Ook omdat ik vanuit deze titel, als ambassadeur wil gaan staan voor natuurbehoud en duurzaamheid. Ik wil graag mijn missie op dit gebied zoveel mogelijk uitdragen, mensen inspireren en hierin een voorbeeld voor anderen proberen te zijn.
Omdat als we teruggaan naar onze ‘roots’ in de natuur, ik van mening ben dat mensen hier veel gelukkiger van zouden worden.
Anne Albers
Wereldpoliticus vanuit een tiny house met moestuin en een dikke golfbreak voor de deur
“Ja en als echt alles mogelijk zou zijn dan zou ik misschien ook wel wereldpoliticus willen worden. Waarbij ik het huidige systeem rigoureus zou omgooien. Door onder andere de veestapel te halveren, plastic te verbannen, de landbouw biologisch en meer biodivers te maken, een circulaire economie te gaan opzetten, enzovoort. Op zoveel verschillende vlakken moet het namelijk écht anders. Daarbij zou ik dan met behulp van bepaalde strategieën mensen willen laten inzien hoe het anders moet. Omdat je systeemverandering alleen met zijn allen kan bereiken. Het lijkt mij fantastisch als je zoiets met de hele wereld vorm kan geven.
Daarbij zou ik het dan wel tof vinden om dat vanuit mijn eigen tiny house met moestuin en een dikke golfbreak voor de deur te kunnen doen, haha. Met mijn paarden voor de deur. Costa Rica lijkt mij wel wat. Ik ben wel echt verliefd op dat land met de jungle die daar uit de oceaan oprijst, met goede golven en waar ik de hele dag in mijn bikini kan rondlopen. Ja dat past wel bij mij.
Ik denk ook dat niet alleen ik maar de hele mensheid in zo’n wereld een stuk vrolijker zou zijn. Omdat als we teruggaan naar onze ‘roots’ in de natuur, ik van mening ben dat mensen hier veel gelukkiger van zouden worden. De zon, het buitenleven, meer natuur, biodiversiteit, een gezondere leefstijl; dat zal de mens veel goeds doen. Nu hebben we zoveel ‘luxe’ waarbij we in vrij ingewikkelde huizen leven; laat dat gewoon allemaal simpele houten hutjes zijn waarbij we dan tegelijkertijd veel minimalistischer gaan leven. En daardoor weer voelen waar het daadwerkelijk om gaat in het leven. Ik weet niet of dit ooit zal gebeuren als je kijkt naar hoe we nu leven maar dat is wel hoe ik de wereld graag zou zien.”
Blijven leren en meer transparantie in de wereld
“Voor mij zelf valt op dit gebied ook nog veel te leren. En gelukkig krijg ik vanuit Greenpeace wat dat betreft veel mee, want nu mijn studie is afgerond is het opdoen van kennis ook deels stil komen te liggen. Ik leer hier graag meer over en merk binnen dit leerproces dat er ook meer transparantie in de wereld zou moeten komen. Zelf probeer ik bijvoorbeeld mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Dat betekent onder andere minder CO2-uitstoot. Maar wat veroorzaakt dan precies deze CO2-uitstoot en hoeveel? Is het een banaan die uit Costa Rica komt of een ander product waar veel plastic en water voor gebruikt is? Welke van de twee is het ergste en hoe weegt dit tegen elkaar op? Ik vind dat een enorm lastig vraagstuk en kan daar dan wel heel diep over nadenken maar tegelijkertijd heeft dat weinig zin want ik weet het antwoord toch niet. En het dan maar negeren is ook niet de oplossing. Dus veel meer transparantie hierin zou zeker helpen. Niet alleen voor mij maar voor iedereen die hier bewust mee om wilt gaan.
Nu wordt al heel snel geroepen: het moet duurzaam. Maar de manier waarop iets duurzaam is bepaalt uiteindelijk ook weer hoe duurzaam datgene dan daadwerkelijk is.
Anne Albers
Hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook op het gebied van duurzame energie. Nu wordt al heel snel geroepen: het moet duurzaam. Maar de manier waarop iets duurzaam is bepaalt uiteindelijk ook weer hoe duurzaam datgene dan daadwerkelijk is. Want windmolens en zonnepanelen bijvoorbeeld, die worden ook op een bepaalde manier gemaakt. De vraag die je hierbij dan zou moeten stellen is: is de manier van productie eigenlijk wel duurzaam en hoe gaan we om met het afval dat het oplevert? Ik vind dat daar nog veel te weinig over nagedacht. Mensen denken hierbij vaak ook slechts in één bepaalde richting, namelijk dat dit dé oplossing is. En werken het daardoor niet ver genoeg uit. Dit is dan best tricky omdat daardoor weer nieuwe problemen ontstaan.
Om de wereld te kunnen redden is het in ieder geval belangrijk dat iedereen zijn steentje bijdraagt, want we zullen het met zijn allen moeten doen. Voor iedereen is dat mogelijk, op welke manier dan ook. Dat is ook mijn levensmotto: met alle kleine beetjes een heel groot verschil maken. Ik hoop dat steeds meer mensen dit in gaan zien.”
Duurzaam surfen
“Vanuit het surfen probeer ik duurzaamheid en de bewustwording ervan uit te dragen. Ik krijg bijvoorbeeld weleens een aanbod van een sponsor die hier zelf niet mee bezig is en daar kies ik dan ook niet voor. Ik kies mijn surfproducten écht bewust en probeer hierbij zoveel mogelijk voor duurzame producten te gaan die de minste impact hebben op de wereld. Soöruz bijvoorbeeld, maakt gerecyclede wetsuits en heeft net een nieuw ecologisch wetsuit uitgebracht gemaakt van oesterpyreen afkomstig van oesterextract, suikerriet en natuurlijk rubber. Dit wetsuit, uitgebracht onder de naam Greenline, draag ik dan ook met trots; ik sta graag voor zo’n tof merk.
De zonnebrand die ik gebruik is van het ecologische merk SeventyOne Percent. Voor het waxen van mijn surfboard gebruikte ik zelf een tijdje de ecologische wax van Greenfix en nu ben ik in gesprek met een eventuele sponsor op dat gebied. Mijn surfponcho’s zijn van Ressies Redesign die met gerecyclede materialen werkt. En de bikini’s die ik draag zijn van gerecycled nylon van het merk Curms. Alleen een duurzame keuze maken qua surfboard blijft lastig, terwijl dat wel anders zou moeten vind ik. Ik zou graag zien dat hierbij ook gebruik wordt gemaakt van duurzame en natuurlijke materialen. Want dat is wel iets waar ik nu tegenaan loop. Al gaat een surfboard ook wel weer lang mee.
En ik probeer het voor mezelf ook realistisch te houden en in perspectief te blijven plaatsen. Want je kunt nou eenmaal niet alles doen en helemaal ontkomen aan een negatieve impact op de wereld gaat gewoon niet lukken; de wereld is niet zwart of wit.
Verder hoop ik dat het surfen – dat nu enorm populair is geworden – mensen ook inspireert om duurzamer te gaan leven. Door surfen ben je continu met de natuur bezig waardoor ik hoop dat mensen het belang van natuurbehoud meer gaan inzien.
Ook doen er vaak veel surfers mee aan beach cleanups; het zou mooi zijn als deze groep steeds groter wordt. En dat surfers, waaronder ook ikzelf, meer gaan beseffen dat je voor goede surf niet altijd ver weg hoeft – wat nu vaak wel wordt gedacht – maar dat Europa ook veel goede spots heeft waarvoor je dan niet persé hoeft te vliegen.”
Featured foto: Alexander Gekiere